Niezwykły rejs niemieckiego okrętu wojennego Wolf to jeden z najmniej znanych, ale także jeden z najbardziej fascynyjących epizodów I wojny światowej.

30 listopada 1916 roku pozornie zwykły frachtowiec opuścił port w Kilonii i przez kolejne 15 miesięcy, bez przybijania do lądu, pełnił swoją misję; zadziwiającą, liczącą 64 tysiące mil morskich podróż, podczas której, przemierzając niemal cały świat, pozostawiał za sobą ślad zniszczenia. Był to SMS Wolf, zamaskowany niemiecki okręt wojenny, którego zadaniem było terroryzowanie odległych portów Imperium Brytyjskiego, co miało przyspieszyć realizację niemieckiego planu zmuszenia wroga do kapitulacji poprzez odcięcie jego dróg zaopatrzenia. Aby zachować zadanie w tajemnicy, Wolf nie zawijał do portów, zrezygnowano także z łączności radiowej.

Swoje działania realizował niezwykle skutecznie, jednak - stosując się do postanowień konwencji międzynarodowych - załoga unikała zabijania cywilów, biorąc ich do niewoli. Z czasem statek stał się pływającym więzieniem z liczbą jeńców przekraczającą 400, łącznie z kobietami i dziećmi, przedstawicielami 25 różnych narodowości. Zmuszonych do przetrwania na jednym pokładzie, pozyskujących prowiant i paliwo z zatapianych jednostek, Niemców i ich więźniów połączyła więź. Wola przeżycia przysłoniła różnice ras i narodowości.

SMS Wolf to epicka opowieść o podróży i przejmujący obraz drastycznie zmieniającego się pod wpływem wojny świata.

Wyjątkowy charakter rejsu Wolfa - odysei przez trzy oceany z udziałem wielkiej liczby ludzi stłoczonych w tym pływającym mikrokosmosie - pozostawał długo nieznany. Pełna relacja ujrzała światło dzienne, gdy jeden z autorów, Peter Hohnen, zainteresował się przygodami swego przodka, Rossa Ainswortha, wówczas młodego australijskiego marynarza, którego statek w sierpniu 1917 roku padł ofiarą Wolfa u wybrzeży Nowej Gwinei. Pięć lat badań doprowadziło autorów do archiwów wojskowych Wielkiej Brytanii, Niemiec, Austrii, Afryki Południowej i Nowej Zelandii, a także do odszukania wielu z rozsianych po świecie potomków tych, którzy byli na okręcie przed niemal stu laty.

"Szkoła zabójców" to niezwykła historia programu szkoleniowego dla snajperów, którzy następnie zasilali szeregi formacji specjalnych US Army, w tym także słynnych SEALs.
Opowieść spisana przez człowieka, który przez kilka lat kierował tym programem, przeprowadzał selekcję kandydatów, a następnie nadzorował przebieg szkolenia mającego na celu stworzenie zabójców doskonałych - doskonale wytrenowanych żołnierzy zdolnych do wielogodzinnego oczekiwania w zasadzce a następnie do zgładzenia celu jednym strzałem, nieraz z odległości ponad kilometra. Książkę wypełniają nie tylko relacje z najgłośniejszych i najbardziej brawurowych operacji SEALs, lecz także opisy wyczerpujących treningów i ćwiczeń oraz analiza psychologiczna ludzi, którzy jak mało kto na współczesnym polu bitwy mieli okazję spojrzeć w twarz każdej ze swoich ofiar - tyle że oglądali je w wizjerze lunety celowniczej.
Do tytułowej "Szkoły zabójców" uczęszczali wszyscy najsłynniejsi amerykańscy snajperzy, w tym także osławieni niezliczonymi brawurowymi akcjami w Iraku i Afganistanie: Jason Delgado, Nicholas Irving, Rob Furlong oraz najsławniejszy z nich wszystkich Chris Kyle.